Van vroeger tot nu!

Toen Claudia mij ondervroeg voor het interview voor Gek op haken, ben ik gaan nadenken over alles wat ik in de loop der jaren heb gemaakt. Mijn echtgenoot roept altijd dat hij het huis zou kunnen isoleren met al mijn handwerk. En inderdaad het is veel, heel veel. Ooit begon het op een zolderkamertje aan het Sarphatiepark in Amsterdam, waar mijn zeven jaar oudere zus kleding maakte voor vrouwen met moeilijke maten. Ik zat ernaast te spelen en pikte gaandeweg het een en ander op. Voor mijn poppen begon ik met de hand kleertjes te maken en later op de machine. In mijn tienerjaren maakte ik jasjes van oude spijkerbroeken. Tijdens mijn studiejaren heb ik veel marionetten gemaakt om wat bij te verdienen. Die marionetten verkochten best leuk.

Haken en breien heb ik van mijn moeder geleerd, zij was altijd aan het breien, in mijn herinnering hoor ik nog de eindeloos tikkende naalden. Ook zie ik mijn vader weer geduldig staan, met om zijn armen de strengen wol, terwijl mijn moeder de bollen oprolde. Terwijl ik dit schrijf, zit ik op de bank met sokken aan, die mijn moeder zeker twintig jaar geleden voor mij gebreid heeft, ze zijn nog steeds de beste remedie tegen koude voeten!

Het echte haken is voor mij pas een jaar of vijftien geleden begonnen. Ik kreeg toen interesse in de mogelijkheden van haken. Daarvoor leek het toch iets te zijn wat alleen oma’s deden. Echter met een beetje moeite en frisse blik bleek er een wereld aan mogelijkheden te bestaan. En bleek haken ook heel erg hip! De amigurumi’s kwamen en ik begon aan mijn eerste babyslofjes. En dat haken bleek toch zo leuk; geen vallende steken zoals met breien en je kon driedimensionaal werken. Een verslavende hobby was bij mij geboren. Ook mijn kinderen waren al snel enthousiast. Eerst zaten ze een beetje gek te kijken naar wat ik nu weer allemaal aan het doen was, maar al snel wilden ze allemaal warme sloffen, mutsen, noem maar op. De sloffen zijn al jaren een hit. De hele familie begint zo in oktober aan mij foto’s te sturen van tot op de draad versleten sloffen, als stille hint of met de vraag of ik nog tijd en/of wol heb. Mijn echtgenoot moppert dan weer iets over al het materiaal en een tweede huis dat ervan geïsoleerd zou kunnen worden…… Maar het blijft heel dankbaar om iedereen elk jaar een groot plezier te doen met nieuwe sloffen.

Wil jij ook een paar sloffen haken naar een patroon van Marja? Kijk dan eens hier naar de schattige Konijntjesslofjes!

En toen kwamen de kleinkinderen en was de beer echt los. Werkelijk alles heb ik voor ze gehaakt; speelgoed, kleding, dekentjes, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gehaakt. Afgelopen donderdag bracht ik nog een paar nieuwe sloffen naar mijn kleinzoon van vijf. Drakensloffen zijn het geworden want die wilde hij heel graag. Hij was er zo blij mee. “Ze zijn echt mooi oma “, zei hij.

Voor de verjaardag van mijn kleindochter binnenkort, ze wordt dan drie, ben ik al druk bezig om iets moois te bedenken en uit te voeren. Het idee is een tafelpoppenkastje te maken met handpoppen, alles gehaakt. Een hele uitdaging die in mijn hoofd al vorm heeft gevat maar nog niet op mijn haaknaald!  Dat wordt nog wat meer tijd vinden.

Twee grote, propvolle tassen zijn er vorige week naar mijn dochter en schoondochter gegaan. Helemaal vol met gehaakte spullen die model hebben gestaan voor de patronen die ik ontwerp. Een aantal dingen gaan ze voor hun eigen kinderen gebruiken maar veel gebruiken ze als kraampakketjes voor vrienden, kennissen en collega’s. Zo leuk om te horen hoe enthousiast er dan op wordt gereageerd. Handwerk blijft toch het mooiste om te krijgen.

En jullie, wagen jullie je er wel eens aan om cadeautjes te haken voor anderen? Of haak je alleen voor jezelf? Probeer eens een paar sloffen of sokken te haken, niet alleen zijn dat leuke cadeautjes maar met die hoge energieprijzen kunnen we allemaal wel wat isolatie gebruiken.

Groet en tot de volgende keer,

Marja Waalwijk